گوتنبرگ روزانه چاپ كارت ويزيت بين ۳۰۰ تا ۵۰۰ برگ چاپ كارت ويزيت چاپ مي‌كرد. نخستين كتابي كه او به اين شكل پديد آورد كتاب مقدس ۴۲ سطري بود. كتاب‌هايي كه در آن زمان به‌چاپ مي‌رسيد به اينكونابولا معروف است. ابداع گوتنبرگ ظرف مدتي حدود ۴۰ سال در عمده چاپ كارت ويزيت كشورهاي اروپايي و در شهرهايي مانند ونيز، فلورانس، پاريس و ليونرواج يافت و چاپخانه‌هايي با اين روش به‌وجود آمد. در فاصله سالهاي ۱۴۶۰ – ۱۴۷۰ چاپخانه‌هايي در آلمان و ساير كشورهاي چاپ كارت ويزيت اروپايي پديد آمد. در نيم‌قرن نخست پس از كار گوتنبرگ، حدود چهل‌هزار كتاب به چاپ رسيد و شمارگان مجموع آنها از ۱۲ ميليون چاپ كارت ويزيت نسخه فراتر رفت. در پايان قرن پانزدهم در اروپا، بيش از ۲۰۰ چاپخانه چاپ كارت ويزيت در ۶۹ شهر فعاليت مستمر داشت. از جمله چاپخانه‌هاي چاپ كارت ويزيت مهم آن دوره مي‌توان به چاپخانه آنتون كابرگر در شهر نورنبرگ اشاره كرد چاپ كارت ويزيت كه تعداد ماشينهاي چاپ آن ۲۴ دستگاه بود و صدها نفر چاپ كارت ويزيت در آن چاپخانه كار مي‌كردند.
فرايندِ تكثير چاپي با سرعت عمل كارت ويزيت بسيار، كيفيّت عالي و آساني كار است. دستگاهي كه عمل ريسوگرافي را انجام مي‌دهد ريسوگراف ناميده مي‌شود. اين دستگاهِ رايانه‌اي و مجهّز به تازه‌ترين رهاوردهاي فنّاوري، كه انواع متفاوتي از آن را شركتهاي بزرگ صنعتي به بازار عرضه داشته‌اند، شبيه دستگاه فتوكپي عمل مي‌كند، اما كار چاپ تراكت دستگاه چاپ را در مقياسي محدودتر انجام مي‌دهد. شركتها و دفترهاي فني كه به تكثير متن در چندين ده يا چندصد نسخه نياز دارند، احتياج خود را با دستگاه ريسوگراف بخوبي تأمين مي‌كنند. كتابي كه در چند صد نسخه به شيوة ريسوگرافي تكثير شود، از نظر كيفيت تفاوتي با كتاب چاپ كارت ويزيت چاپي ندارد؛ بويژه آنكه چاپ رنگي هم از طريق آن عملي است.
در سالهاي اخير كيفيت زيراكس به گونة چشمگيري پيشرفت كرده است و از اين رو به اين روش «چاپ فوريگفته‌اند. دستگاههايي ساخته شده كارت ويزيت كه مي‌تواند به طور همزمان نقش را بر روي و پشت صفحه منتقل كند. تكثير كمتر از پانصد نسخه با اين دستگاه, از نظر اقتصادي از چاپ ارزانتر است. تنها اشكال آن را محدوديت اندازة كاغذ (قطع) مي‌دانند. چاپ تراكت اندازه‌هايي كه اكنون در ماشينهاي زيراكس كاربرد دارد، A3 و A4 است. اين محدوديت در صحافي اوراق تكثير شده مشكل ايجاد مي‌كند.
با تغييراتي كه در دستگاههاي زيراكس داده مي‌شود، بر سرعت و انعطاف‌پذيري و امكانات آن افزوده خواهد شد و در آيندة نزديك چاپ كارت ويزيت مطمئناً براي تكثير در مقياسهاي محدودتر كارآمدترين وسيله خواهد بود. از برخي دستگاههاي زيراكس به عنوان «راه ميان‌بر» ياد مي‌كنند، يعني راهي ميانة دستگاه تكثير و چاپ.
اين شيوة چاپ، يكي از انواع چاپ كارت ويزيت مسطح ، و هم‌اكنون رايجترين و كارآمدترين، و سريعترين شيوة چاپ در جهان است. مخترعان چاپ افست چاپگران آلماني‌اند. آنها چون استفاده از سنگ را دشوار مي‌ديدند، پس از كوششهايي در 1834 موفق شدند به جاي لوح سنگي از صفحة فلزي نازكي از جنس آلياژ روي (زينك) استفاده چاپ تراكت كنند. اين روش جديد را زينكوگرافي مي‌گفتند. بعدها به جاي روي از آلومينيوم استفاده كردند و به شيوة چاپ با آلومينيوم آلگرافي گفتند. شيوه‌هاي چاپ با فلزات در سدة نوزدهم تكامل پيدا كرد تا به ماشينهاي افست امروزي تبديل شد. افست، شيوة چاپ مسطح است كه با انواع گوناگوني از ماشينهاي چاپ كارت ويزيت مختلف انجام مي‌گيرد. اگر چه ماشيهاي افست از جهات بسيار با يكديگر تفاوت دارند، اصول و روش كار درهمة آنها مشترك و از اين قرار است : نقش، كه روي صفحة نازك و انعطاف‌پذير فلزي ظاهر شده.
چاپ سنگي، كه اروپاييان به آن ليتوگرافي مي‌گويند، يكي از شيوه‌هاي نستباً قديمي و شناخته شدة چاپ مسطح است. روش كار اين است كارت ويزيت كه مطلب را روي كاغذ لعاب داده با مركب چب مخصوص مي‌نويسند، لوحي سنگي را كه كاملاً صيقل خورده و با محلول رقيق اسيدي شسته شده است خشك و گرم، سپس كاغذ نوشته شده چاپ تراكت را خيس مي‌كنند و روي سنگ برمي‌گردانند و با وسيله‌اي مي‌فشارند. از قسمتهاي رطوبت گرفتة كاغذ، رطوبت به سنگ منتقل مي‌شود، اما چون نوشته‌ها بر اثر داشتن چربي، رطوبتي به خود نگرفته است، جاي آنها روي سنگ خالي مي‌ماند و هنگامي كه نورد مركب روي سنگ حركت مي‌كند، جاي نوشته‌ها كه رطوبت نگرفته است مركب را به خود مي‌گيرد و قسمتهاي ديگر كه مرطوب است، بر اثر چاپ كارت ويزيت خاصيت تنافر آب و چربي، مركب جذب نمي‌كند. حال اگر ورق كاغذ را روي سنگ قرار دهند و بفشارند، نقش سنگ يا نوشته‌هاي مركب خورده به كاغذ منتقل مي‌شود.
چاپ مسطح به چاپ همسطح و مستوي كارت ويزيت نيز معروف است. در اين شيوه، مركب يا رنگ از وسيله يا رويه‌اي مسطح به وسيلة مسطح ديگري انتقال مي‌يابد (شكل 3-6). چاپ مسطح نيز پيشينه‌اي كهن و تاريخي دارد. چاپ تراكت حتي برخي از نقشهاي غارهاي سنگي چيش از تاريخ را كه پيداست از وسيله‌اي مسطح بر ديوارة غازها منتقل شده است، گونه‌اي شيوة چاپ مسطح مي‌دانند. مصريان باستان براي تزيين تابوتها از نوعي الگو استفاده مي‌كردند؛ بدين معنا كه الگوهايي به شكل گل و گياه روي تابوتها قرار مي‌دادند، دور آنها را رنگ مي‌كردند چاپ كارت ويزيت، و به اين ترتيب نقش را به شيوه‌اي از شيوه‌هاي چاپ مسطح منتقل مي‌ساختند.
چاپ گود به چاپ گراوري يا فرورفته كارت ويزيت نيز معروف است. در اين شيوه، مركب يا رنگ در قسمتهاي گود يا فرورفته جاي مي‌گيرد و سپس به صفحة چاپي انتقال چاپ تراكت مي‌يابد(شكل 2-6)؛ فرورفتگي‌هاي زير غلتك، رنگ يا مركب را مي‌گيرد و سپس به صفحه كاغذ انتقال مي‌دهد. سابقة چاپ گود در تاريخ، ظاهراً بيش از ساير شيوه‌هاي چاپ كارت ويزيت چاپ است. نمونه‌هايي از كاربرد اين روش در تمدنهاي باستاني بين‌النهرين و ايران پيش از اسلام ديده شده است. روش چاپ گود از حدود اواسط سدة پانزدهم در اروپا رواج يافت.
در اين شيوه، مركب يا رنگ از سطوحي كارت ويزيت كه از اطرافش برجسته‌تر است، به سطح ديگري منتقل مي‌شود و به اين ترتيب نقش بر سطح مورد نظر انتقال مي‌يبد (شكل 1-6). برجستگيهاي زير غلتك، رنگ يا مركب را مي‌گيرد و سپس بر چاپ كارت ويزيت صفحة كاغذ منتقل مي‌كند. استامپ، كه در همة ادارات مي‌بينيد، و مهرزدن نامه‌هاي اداري، نوعي روش سادة چاپ برجسته است. دستگاه شماره‌زن نيز نوعي دستگاه چاپ به روش برجسته است. دستگيرة اين دستگاه را كه روبه پايين فشار دهيم، شماره‌ها از نمد مركب خورده جدا مي‌شود و نقش ارقام را روي كاغذ مي‌زند. دستگاه چك‌زني، كه در بعضي از بانكها به كار مي‌رود و نام و شمارة چاپ تراكت حساب مشتري را روي برگه‌هاي دسته چك مي‌زند، به شيوة چاپ برجسته عمل مي‌كند.
نوشته يا نگاشته را مي‌توان به شيوه‌هاي كارت ويزيت گوناگون از روي چيزي بر روي چيز ديگري انتقال داد، اما با همة روشها، فنها، دستگاهها و تجهيزاتي كه در جهان موجود است، و با آنكه ماده‌هايي كه براي چاپ به كار مي‌رود، مانند كاغذ، پارچه، فلز، شيشه، چوب، پلاستيك، بسيار زياد و متنوع است. شيوه‌هاي چاپ در جهان از ابتدا تاكنون، از چاپ كارت ويزيت چند شيوة اصلي، يا به اصطلاح برخي ديگر، از چند فرآيند عمده خرج نيست. در بعضي منابع، شيوه‌هاي چاپ را به سه دسته اصلي تقسيم مي‌كنند: چاپ برجسته، چاپ چاپ تراكت مسطح، چاپ گود؛ در منابع ديگر به چهار يا شش دسته.
حروف چاپي، چه با خط فارسي و چه با كارت ويزيت خطهاي ديگر، انواع و نامهاي بيشماري دارد. هر طراح و توليدكننده‌اي، حروف خود را به نامي مي‌خواند، و طرحها و توليدها همواره روبه ازدياد و تنوع است. حروف چاپي فارسي، صرف‌نظر از تفاوتهاي جزئي آنها ، به پنج نوع تقسيم مي‌شوند: نازك، سياه، سايه‌دار، ايرانيك، تزييني. حروف چاپ كارت ويزيت نازك يا حروف معمولي در متن استفاده مي‌شود. حروف نازك اندازه‌هاي مختلف دارد و پونت آنها تعيين‌كنندة اندزه‌هاي آنهاست. حروف سياه براي عنوانهاي اصلي و فرعي و نيز برجسته كردن كلمه، اصطلاح يا عبارتي كوتاه به كار مي‌رود. حروف سايه‌دار يا حروف توخالي، كه امروزه چاپ تراكت كاربرد آن در نوشته‌هاي فارسي بسيار كمتر شده است، براي عنوان نيز به كار مي‌رود. حروف ايرانيك كه با نامهاي حروف كج، تابيده، خوابيده، و مورب هم معروف است.